توبه عقد و قرار داد قلب است به ترک کردن گناه و روی آوردن به اطاعت فرمان خدا.

 

دوام توبه بستگی داردبه:کم کردن هر نوع شهوت و جهاد با نفس. چون اگر توبه کننده از حالتهای نفس خود مراقبت نکند ممکن است هر لحظه آرزوها و گناهان در دلش قوت و نیرو بگیرد و میل به گناه پایه های توبه را هر چند محکم باشد در هم بشکند.

علمای ربانی فرموده اند: حقیقت توبه سه چیز است:

۱ - گناهکار گناه خود را حتی اگر ظاهرا ناچیز باشد بزرگ بداند

۲ - توبه خود رابه هر گونه به عمل آورده آن روش توبه کردن را کم و ناچیز بداند.

۳ - حقوق ضایع شده را پرداخت نماید.

دو چیز باعث اصرار و زیاد شدن گناهان می شود:

۱ - غافل بودن   ۲ - شهوت.      و چون هر چیزی را باید با ضد آن رفع کرد پس باید غفلت  را با علم  و شهوت را با صبر رفع کرد.

اما علمی را که برای غفلت به آن نیاز دارد:قبول داشتن پیامبران و امامان است که دروغ در سخنان آنان راه ندارد البته با وجود علم به صبر هم نیاز است چون وقتی شهوت چیره می شود و اشتهای نفسانی مزاحمت ایجاد می کند اگر با نیروی صبر شفا داده نشود  علم شکست می خورد.

راه معالجه شهوت آن است که بیاد آورد که گناه ضرر و زیان به دنبال دارد ولی لذت و شیرینی گناه زودگذر است و مجازات خدا باقی می ماند

برای هر عضوی از اعضای بدن توبه ای است: مثلا

توبه دل - این است که:نیت کنیم که حرام را ترک کنیم.

توبه چشم - نگاه نکردن حرامهاست.

توبه دست - ترک گرفتن چیزهایی است که از آن نهی شده.

توبه پا - ترک رفتن به طرف حرام.

توبه گوش - نگاه داشتن آن ازشنیدن باطل ها.  و غیره....

در خبر آمده که:وقتی بنده گناهکار عزرائیل و منظره برزخ را هنگام مرگ می بیند می گوید: ای ملک الملک یک روز دیگر به من فرصت بده تا توبه کنم و عمل صالحی انجام دهم.  ملک الملک میگوید:روزهای عمر تو پایان یافت. می گوید:اقلا یک ساعت مرا فرصت بده. ملک الموت میگوید:ساعات عمر تو به پایان رسیده و هیچ نمانده.  در این وقت از پشیمانی و حیرت حالی به او ذست میدهد که قابل بیان کردن نیست.

پس بر ما بندگان واجب است که معصیت بر خدای رحمان نکنیم و اگر گاهی مغلوب نفس اماره شدیم فوری توبه و استغفارنمائیم و باز گشت نکردن به سوی خدا را از حق تعالی بخواهیم تا دوباره شیطان بر قلب ما راه نیابد و قلب که جایگاه خداست آنرا پاکیزه نگاه داریم.زیرا شیطان مانند خون در بدن جریان دارد که اگر او را از درب برانیم از پنجره وارد می شود او همه رافریب میدهد جز بندهگان مخلص خدا را.بنا بر این باید به قدری از ایمان و توکل  و علم و صبر بر شهوات برخوردار شویم تا با چنین دشمنی که تا آخر عمر با ما سر و کار دارد در امان بمانیم.

بزرگان فرموده اندکه:خوبی و بدی انسان مربوط به قلب اوست.

قلب انسان بیشتر وقتها درحال نوسان است.

پیشوایان الهی همیشه در حال توبه بودند و می فرمودند:

مومن واقعی باید هر لحظه در مقام توبه باشد وگرنه ظالم است.

توبه یعنی باز گشتن از خلاف امر حق و مراجعه کردن بسوی حق.

ظالم رویش بطرف شیطان است و توبه کننده رویش بطرف خداوند.(ادامه دارد)لطفا نظر بدهیدhojo2ravanparast@yahoo.com