امامت علی (ع)*

مشهور است که از دانشمندی در باره فضایل حضرت علی(ع) سوِال کردند،گفت: چه گویم از فضایل کسی که دوست او از ترس و دشمن او از حسادت ،فضایل او را ذکر نکرده اند با این همه فضایل آن بزرگوارتمام عالم را فرا گرفته و برای فضل و دانش او کفایت میکند فرمایش حضرت رسول اکرم صلی الله علیه وآله که کتابهای اهل سنت از این گفتار مشهون است:( اَناَ مَدینة العِلمِ وَ عَلیٌ بابًها) ادعای امامتِ حضرت علی از واضحات و مسلمات است و بنا به اعتراف سنی و شیعه ،لایق این منصب الهی علی(ع) بود و میان علما مشهور است که حضرت علی بعد از کفن و دفنِ رسول خدا(ص)،درمقام دلایل وطلب حق خود بر آمد و در آشکار و نهان اظهار امامت میکرد و برای گرفتن بیعت به خانه های مهاجرین و انصار می رفت ،بطوری که خلیفه دوم چند بار ذکر کرده که علی(ع) به این منصب سزاوارتر و با حق تر است.علمای سُنی اتفاق نظر دارند که حضرت علی به خلافت ابی بکر راضی نبود و در این کراهت و عدم رضایت باقی بود و معلوم است که عدم تمکین او به این جهت نبودکه امت اسلام به خلیفه امیر احتیاج ندارد بلکه بخاطر حقانیت خودش بود،چنانکه در خطبه های نهج البلاغه تصریح فرموده که من به خلافت و امامت از دیگران باحق ترم.معجزاتِ ضبط شدهِ حضرت علی (ع)از هزار تجاوز کرده و معجزات ِغیر ضبط شده ایشان آنقدر زیاد است که علی (ع) به مظهرالعجایب و مظهرالغرایب لغب گرفته.
منبع:سایت کعبه جانان

(0) نظر

دسته ها :

يکشنبه پانزدهم 9 1388