آیات قرآنی بر امامت حضرت علی(ع)

آیات قرآنی در مورد امامت حضرت علی(ع)آیات قرآنیِ ِدلالت بر صحتِ امامتِ علی(ع) در کتاب خدا بسیار زیاد است ازجمله این آیات شریفه: آیه اول- انما ولیکم اللهُ. . .(سوره مائده ایه55)ترجمه:(همانا سَروَر شماخداوند است و پیامبر او و مومنانی که نماز را بر پا می دارند و در حال رکوع زکوات می دهند .در زمان حضرت پیامبر(ص) ،در مورد (ولی)بودن خدا و رسول(ص) و علی(ع) کسی حرفی نداشت و این اختلاف را بعد از وفات رسول خدا وارد کردند و ذهن مردم را مشوش ساختند. آیه دوم- یا ایها الذین ءامنو اتقواالله...(سوره توبه آیه119)ترجمه : (ای مومنان از خداوند پروا کنید و در زمره( صادقین) راستان باشید) ثعلبی که از مهمترین علمای اهل سنت می باشد در باره آیه بالا ذکر کرده که مراد از (صادقین)،حضرت محمد و حضرت علی صلوات الله علیهما می باشد. آیه سوم- اَلیَوم اَکمَلتُ لَکُم...(سوره مائده آیه 3) ترجمه:(امروز دین شما را برایتان به کمال رساندم و نعمتم را بر شما تمام کردم و دین اسلام را بر شما پسندیدم)علمای اهل سنت قبول دارند که آیه بالا درروزغدیر خم نازل شده و کامل شدن دین تحقق پذیرفته . آیه چهارم- وَاَعتصَموا بِحَبل الله...(سوره ال عمران آیه 103)ترجمه:(و همگی به رشته الهی درآویزید و پراکنده نشوید)به اتفاق فریقین(شیعه و سنی)در این ایه شریفه مراد از (حبل الله)،حضرت علی بن ابی طالب و اولاد طاهرین او میباشند. آیه پنجم-وَاِذابتلی إبراهیمّ...(سوره بقره ایه 124) ترجمه: ( و چون ابراهیم را پروردگارش به شعائری چندازمود [وآموزش داد] و او آنها را به انجام رساند،فرمود من تو را پیشوای مردم میگمارم.گفت و از زاد و رود من[چه کسی را می گماری؟]فرمود عهد من به ستمکاران نمی رسد.این آیه شریفه نص است و این که عهد امامت به ستمکار از نسل ابراهیم نمی رسد . تعجب در این است که علمای عامه و اهل سنت این اخبار و تفاسیر را در کتابهای خودشان نقل کرده و آنها را صحیح می دانند، ولی عمل نمی نمایند (یقولون بافواههم ما لیس فی قلوبهم) آیه ششم-اّطیعُ االله وّاّطیعوُا...(سوره نساء آیه 59) ترجمه: (ای مؤمنان از خداوند و پیامبر و اولولامرتان اطاعت کنید)البته معصوم باید امام باشد و در این منظور از اولی الامر،معصومی است که به تمامی احکام دانا باشد زیرا هر گاه معصوم نباشد وبه جمیع احکام عالِم نشود،پسندیده و عاقلانه نیست که مردم از او اطاعت کنند.چون علمای اهل سنت عصمت و معصوم بودن رادر امام شرط نکرده اند،این است که گاهی میگویند مقصود از اولولامر ،خُلفای حضرت رسول اند- و گاهی می گویند مقصود سلاطین و پادشاهان اسلامند - و گاهی می گویند مراد از اولولامر دانشمندان و علمایند.آیا هیچ عاقل و آزاد اندیشی باور میکند که خداوندِ دانا و حکیم به مردم دستور میدهد که اطاعت کنند از فاسق و زنا کار و لاط وشرابخوار و ترک کننده نماز و روزه ،که همه این گناهان ذکر شده در سابقین مثل یزیدو.. و آنان که بر حق نیستند بوده و می باشد . و بیشتر پادشاهان در مقام حفظ مُلک و سلطنت رعایت دین و مذهب نمی کنند.بعضی ازعلمای اهل سنت در تفسیر این ایه شریفه چنین گفته اند:اگر کسی به قهر و پیروزی سلطان شد،اطاعت او واجب است اقتضای کلام ایشان این است که دین پیغمبر ما ،دین ِغضب و عذابی است که هرگز خلاصی از آن ممکن نیست! هیچ ابلهی به پیروان خود در وقت رحلت از دنیا چنین وصیتی نمی کند که :بعد از مرگ من ،شمشیر بکشید و هر که غلبه کرد و پیروز شد،دیگران او را اطاعت کنند.

(0) نظر

دسته ها :

يکشنبه پانزدهم 9 1388